بوی تلخ قهوه

خرابه


پشت حزنی متروک
صدای پچ پچ توهمی لرزان را شنيدم...
شکنجه های مدام زمان
صداقت آسمان را با خود خواهد برد
و ديده ی غمين من
ترانه ی اشک را
بر استواری پلکم
نعره خواهد زد